To, że pies jest czarny nastręcza kilku problemów
natury technicznej, żeby nie powiedzieć praktycznej. Pies taki gorzej znosi nasłonecznienie, bo jego
sierść bardziej się nagrzewa. Jest słabo widoczny, a właściwie w ogóle
niewidoczny po zmroku. Bardzo trudno zrobić mu dobre zdjęcie z odpowiednim
kontrastem, zwłaszcza jeśli nie jest się zawodowcem ani pasjonatem fotografii. Jednak jest jeszcze jeden aspekt, którego dotąd nie rozważałam, ale
gdy się bardziej temu przyjrzeć, zjawisko jest dość powszechne. Otóż ludzie
bardziej się boją czarnych psów. Bardziej niż kremowych, bardziej niż białych, rudych czy
czekoladowych. I zdecydowanie bardziej niż łaciatych. Czemu tak się dzieje?
Jaka jest etymologia tego zjawiska?
